Ania na si Cristo!

Usa sa akong paborito nga mga istorya gikan sa sikat nga Russian nga magsusulat Leo Tolstoy. Misulat siya mahitungod sa biyuda nga tigbuhat og sapatos nga ginganlan og Martin kinsa nagdamgo usa ka gabii nga si Kristo mobisita sa iyang workshop pagkasunod adlaw. Natandog pag-ayo si Martin ug gusto niyang masiguro nga dili siya mahisama sa Pariseo nga napakyas sa pagtimbaya kang Jesus sa pultahan. Busa siya mibangon sa wala pa ang kaadlawon, naghimo og sabaw, ug misugod sa pagtan-aw pag-ayo sa dalan samtang siya nagpadayon sa iyang trabaho. Gusto niya nga andam inig-abot ni Jesus.

Wala madugay sa pagsubang sa adlaw, nakita niya ang usa ka retiradong sundalo nga nagpala sa niyebe. Sa dihang ang tigulang nga beterano mibutang sa pala aron mopahulay ug magpainit sa iyang kaugalingon, si Martin mibati og kalooy alang kaniya ug midapit kaniya sa paglingkod duol sa stove ug pag-inom og init nga tsa. Gisultihan ni Martin ang sundalo mahitungod sa iyang damgo sa miaging gabii ug sa unsang paagi siya nakakaplag og kahupayan sa pagbasa sa mga Ebanghelyo human mamatay ang iyang anak nga lalaki. Human sa pipila ka tasa sa tsa ug human makadungog sa daghang mga istorya mahitungod sa kaayo ni Jesus ngadto sa mga tawo nga anaa sa pinakaubos nga punto sa kinabuhi, mibiya siya sa workshop ug nagpasalamat kang Martin sa pag-amuma sa iyang lawas ug kalag.
Nianang pagkabuntag, usa ka babaye nga dili maayo ang sininaan mihunong sa gawas sa workshop aron sa pagputos sa iyang naghilak nga bata. Migawas si Martin sa pultahan ug gidapit ang babaye sa pagsulod aron iyang maatiman ang bata duol sa init nga stove. Sa dihang nahibal-an niya nga wala siyay makaon, gihatagan niya siya sa sabaw nga iyang giandam, kauban ang usa ka kupo ug kuwarta alang sa usa ka shawl.

Sa hapon, usa ka tigulang nga ginang sa balay mihunong sa tabok sa dalan nga adunay pipila ka nahabilin nga mansanas sa iyang basket. Nagdala siyag bug-at nga sako sa mga kibas nga kahoy sa iyang abaga. Samtang iyang gibalanse ang basket sa poste aron iligid ang sako sa pikas abaga, usa ka batang lalaki nga nagsul-ob og gisi nga kalo ang mikuha og mansanas ug misulay sa paglayas niini. Gidakop siya sa babaye, gusto siyang kulatahon ug iguyod ngadto sa pulis, apan midagan si Martin gikan sa iyang workshop ug mihangyo kaniya nga pasayloon ang bata. Sa dihang miprotesta ang babaye, iyang gipahinumdoman si Martin sa sambingay ni Jesus sa sulugoon, kinsa gipasaylo sa iyang agalon og dakong utang, apan milakaw ug mikupot sa kuwelyo sa nakautang kaniya. Gihangyo niya ang bata nga mangayo og pasaylo. Kinahanglan natong pasayloon ang tanang tawo ug ilabina ang mga walay paghunahuna, matud ni Martin. Kana tingali, reklamo sa babaye bahin niining mga batan-ong badlungon nga spoiled na kaayo. Unya naa ra sa atoa, mga edaran, nga tudloan silag maayo, tubag ni Martin. Misugot ang babaye ug nagsugod sa paghisgot bahin sa iyang mga apo. Unya siya mitan-aw sa mamumuhat sa kadautan, ug miingon: Ang Dios magauban kaniya. Sa dihang iyang gipunit ang iyang sako aron mopauli, ang batang lalaki midali sa unahan ug miingon, “Dili, tugoti ako sa pagdala niini.” Si Martin nagtan-aw kanila nga nagdungan sa paglakaw sa dalan ug dayon mibalik sa iyang trabaho. Sa wala madugay mingitngit, mao nga iyang gidagkutan ang usa ka lampara, gibutang sa gawas ang iyang mga himan, ug gihikay ang talyer. Samtang naglingkod siya aron magbasa sa Bag-ong Tugon, nakakita siya og mga tawo sa ngitngit nga suok ug usa ka tingog nga miingon, “Martin, Martin, wala ka ba makaila nako?” “Kinsa ka?” Nangutana si Martin.

Ako kini, mihunghong ang tingog, tan-awa, ako kini. Migawas sa eskina ang tigulang nga sundalo. Mipahiyom siya ug dayon wala na.

Ako na, mihunghong na sab ang tingog. Gikan sa samang eskina gikan ang babaye uban sa iyang anak. Nagpahiyom sila ug wala na.

Ako kini! Ang tingog mihunghong pag-usab, ug ang tigulang nga babaye ug ang batang lalaki nga nangawat sa mansanas milakang gikan sa suok. Nagpahiyom sila ug nawala sama sa uban.

Nalipay kaayo si Martin. Milingkod siya uban sa iyang Bag-ong Tugon, nga naabli sa iyang kaugalingon. Sa ibabaw sa panid iyang gibasa:

“Tungod kay gigutom ako ug gihatagan ninyo akog makaon. Giuhaw ako ug inyo akong gipainom. Ako usa ka estranyo, ug inyo akong gidawat.” “Bisan unsa ang inyong gibuhat ngadto sa usa niining mga labing ubos niining akong mga igsoon, gibuhat ninyo kini kanako” (Mateo 2.5,35 ug 40).

Sa pagkatinuod, unsa pa ang mas Kristohanon kay sa pagpakitag kaayo ug kalulot ni Jesus ngadto sa mga tawo sa atong palibot? Sama nga si Jesus nahigugma kanato ug mihatag sa iyang kaugalingon alang kanato, iya kitang gikabig pinaagi sa Balaang Espiritu ngadto sa iyang kalipay ug ngadto sa gugma sa iyang kinabuhi uban sa Amahan ug naghatag kanatog gahom sa pagpaambit sa iyang gugma ngadto sa uban.

ni Joseph Tkach


pdfAnia na si Cristo!