piyong ang imong mga mata ug pagsalig

702 piyonga ang imong mga mata ug pagsaligKon dunay mosulti nimo nga “iisa ang imong mga kamot ug piyong ang imong mga mata,” unsay imong buhaton? Nahibal-an ko kung unsa ang imong gihunahuna: Aw, depende kana kung kinsa ang nagsulti kanako nga ipataas ang akong mga kamot ug ipiyong ang akong mga mata. Sakto?

Tingali nahinumdom ka pa sa usa ka susama nga kasinatian sa imong pagkabata? Sa eskwelahan, mahimo nga didto ka sa playground diin ang usa ka joker, sa iyang hangyo, gitunol kanimo ang usa ka slimy toad. Wala silay nakita nga kataw-anan, salawayon lang. O adunay nagpahimulos kanimo niini nga mga pulong bisan kung gisaligan nimo sila. Dili ka usab ganahan niana! Dili nimo tugotan ang ingon nga mga komedya nga masubli sa ikaduha nga higayon; tingali motubag ka nga nagkiyugpos ang mga bukton ug nagdako nga mga mata.

Maayo na lang, adunay mga tawo sa atong kinabuhi nga napamatud-an sa paglabay sa panahon nga sila nahigugma kanato, anaa alang kanato ug dili gayud mobuhat sa bisan unsa nga makalingla kanato o makadaut kanato. Kon ang usa niini nga mga tawo mosulti kanimo sa pagpataas sa imong mga kamot ug mopiyong sa imong mga mata, motuman dayon ka—tingali bisan uban sa pagpaabut, nasayud nga lagmit makadawat ka og usa ka butang nga talagsaon. Ang pagsalig ug pagkamasinugtanon mag-uban.

Hunahunaa kung ang Dios nga Amahan nagsulti kanimo sa pag-una sa imong mga kamot ug pagpiyong sa imong mga mata? Ikaw ba adunay bug-os nga pagsalig kaniya ug motuman kaniya? “Apan ang pagtuo maoy usa ka lig-ong kasegurohan sa unsay gilaoman sa usa, ug ang dili pagduhaduha sa dili makita sa usa.” (Hebreohanon 11,1).

Gani, mao gyud kini ang gipabuhat sa amahan sa iyang kaugalingong anak. Sa krus, si Jesus mituy-od sa iyang mga kamot aron ipaambit ang gugma sa iyang Amahan sa tibuok kalibotan. Si Jesus adunay walay kataposan, mahigugmaong kasuod sa iyang Amahan. Si Jesus nahibalo nga ang Amahan maayo, kasaligan, ug puno sa grasya. Bisan sa iyang gituy-od ang iyang mga kamot sa krus ug gipiyong ang iyang mga mata sa kamatayon, siya nasayud nga ang iyang Amahan dili motugot kaniya nga magbitay. Nahibal-an niya nga makadawat siya usa ka butang nga katingalahan sa katapusan ug nahimo niya. Iyang nadawat ang matinud-anong kamot sa Amahan nga nagbanhaw kaniya gikan sa mga patay ug gitugotan nga makasinati sa pagkabanhaw uban kaniya. Karon diha kang Jesus, ang Amahan mitunol sa samang bukas nga kamot nganha kanimo ug nagsaad sa pagbayaw kanimo diha sa iyang Anak ngadto sa usa ka talagsaong himaya nga labaw sa bisan unsa nga imong mahunahuna.

Ang usa ka salmo naghisgot bahin sa pagkamatinumanon sa Amahan: “Imong gibukhad ang imong kamot ug gitagbaw ang tanang butang nga nagkinabuhi uban ang kalipay. Ang Ginoo matarong sa tanan niyang paagi ug mapuangoron sa tanan niyang mga buhat. Malapit ang Ginoo sa tanan nga nagatawag sa iya, sa tanan nga nagatawag sa iya sing hanuot. Ginahimo niya ang mga handum sang mga nagakahadlok sa Dios, kag nagapamati sang ila pagtuaw kag nagabulig sa ila.” (Salmo 145,16-19th).

Kung nangita ka ug usa nga matinud-anon ug suod kanimo, gusto nako nga isugyot nga ablihan nimo ang imong mga kamot ug piyong ang imong mga mata ug hangyoa si Jesus nga ipakita kanimo ang iyang Amahan. Pamatian niya ang imong pagtuaw ug luwason ka niya.

ni Jeff Broadnax