Ang mabug-at nga palas-anon sa sala

569 ang bug-at nga palas-anon sa salaNakapangutana ba kamo kung giunsa ni Hesus isulti nga ang iyang yugo malumo ug gaan ang iyang lulan, giisip kung unsa ang iyang giantos isip usa ka nagpakatawo nga Anak sa Dios sa panahon sa iyang yutan-ong kinabuhi?

Natawo isip ang gitagna nga Mesiyas, si Haring Herodes nagtinguha sa iyang kinabuhi sa bata pa siya. Gisugo niya nga patyon ang tanang batang lalaki sa Betlehem nga nagpanuigon ug duha ka tuig paubos. Ingong usa ka batan-on, si Jesus nag-atubang sa tanang matang sa mga tentasyon sama sa ubang mga tin-edyer. Sang ginpahibalo ni Jesus sa templo nga sia ang hinaplas sang Dios, ginlagas sia sang mga tawo sa sinagoga sa guwa sang banwa kag gintinguhaan nila nga itulod sia sa pangpang. Miingon siya nga wala siyay lugar nga kabutangan sa iyang ulo. Naghilak sa mapait nga pagkalayo sa iyang minahal nga Jerusalem gikan sa pagtuo, kanunay siyang gibiaybiay, giduhaduhaan, ug gibiaybiay sa mga lider sa pagtuo sa iyang panahon. Gitawag siya nga anak sa gawas, palahubog sa bino, makasasala, ug mini nga propeta nga gigamhan sa demonyo. Nagkinabuhi siya sa tibuok niyang kinabuhi nga nahibalo nga usa ka adlaw siya pagluiban sa iyang mga higala, biyaan ug bunalan ug mapintas nga ilansang sa mga sundalo. Labaw sa tanan, nahibal-an niya nga ang iyang padulngan mao ang pagdala diha sa iyang kaugalingon sa tanang ngil-ad nga mga sala sa katawhan aron magsilbi nga halad sa pag-ula alang sa tanang katawhan. Bisan pa sa tanan nga kinahanglan niyang antoson, siya mipahayag: “Ang akong yugo masayon, ug ang akong luwan magaan” (Mateo 11,30).

Si Jesus nagdapit kanato sa pagduol kaniya alang sa kapahulayan ug kahupayan gikan sa kabug-at ug kabug-at sa sala. Si Jesus nag-ingon sa pipila ka mga bersikulo una pa niana: «Ang tanang mga butang gitugyan kanako sa akong Amahan; ug walay nakaila sa Anak gawas sa Amahan; ug walay nakaila sa Amahan gawas sa Anak ug kang kinsa ang Anak igapadayag niini.” (Mateo 11,27).

Atong makita ang dakong kabug-at sa tawo nga gisaad ni Jesus nga pagahaw-asan. Si Jesus nagpadayag kanato sa tinuod nga nawong sa amahanong kasingkasing kon kita moduol kaniya diha sa pagtuo. Siya nagdapit kanato ngadto sa suod, hingpit nga relasyon nga naghiusa kaniya nga nag-inusara uban sa Amahan, diin klaro nga ang Amahan nahigugma kanato ug nga ang gugma nagpabilin kanato nga matinud-anon. “Karon kini mao ang kinabuhing dayon, ang pag-ila kanimo, ang bugtong matuod nga Diyos, ug nga imong gipadala, si Jesu-Kristo” (Juan 1)7,3).Giatubang ni Jesus ang hagit sa pagsukol sa mga pag-atake ni Satanas sa makadaghang higayon sa tibuok niyang kinabuhi. Kini nagpakita sa ilang kaugalingon diha sa tentasyon ug mga kasakit. Apan bisan sa krus nagpabilin siyang matinud-anon sa iyang balaang sugo sa pagluwas sa mga tawo sa dihang gipas-an niya ang tanang kasal-anan sa katawhan. Ubos sa kabug-at sa tanang sala, si Jesus, ang Dios ug ang himalatyon nga tawo, nagpahayag sa iyang tawhanong pagbiya pinaagi sa pagsinggit: "Dios ko, Dios ko, nganong gibiyaan mo ako?" Mateo (27,46).

Isip timaan sa iyang dili matarug nga pagsalig sa iyang amahan, misulti siya sa wala pa ang iyang kamatayon: "Amahan, itugyan ko ang akong espiritu sa imong mga kamot!" (Lucas 23,46) Siya nagpahibalo kanato nga ang Amahan wala gayud mobiya kaniya, bisan pa sa iyang pagpas-an sa palas-anon sa sala alang sa tanang mga tawo.
Gihatagan kita ni Hesus og pagtuo nga nahiusa kita kaniya sa iyang kamatayon, lubong ug pagkabanhaw sa bag-ong kinabuhing dayon. Pinaagi niini masinati naton ang tinuud nga kalinaw sa hunahuna ug kagawasan gikan sa yugo sa espirituhanon nga pagkabuta nga gidala ni Adan sa pagkapukan.

Si Jesus espesipikong nag-ingon alang sa unsang katuyoan nga siya mianhi kanato: “Apan ako mianhi aron sa pagdala kanila sa kinabuhi-kinabuhi nga bug-os” (Juan (Juan).10,10 Bag-ong Geneva nga hubad). Ang kinabuhi sa kahupnganan nagpasabot nga gibalik ni Jesus kanato ang tinuod nga kahibalo sa kinaiya sa Dios, nga nagbulag kanato gikan kaniya tungod sa sala. Dugang pa, si Jesus nagpahayag nga siya mao ang “banaag sa himaya sa iyang Amahan, ug ang dagway sa iyang kaugalingong kinaiya” (Hebreohanon). 1,3). Ang Anak sa Dios wala lamang nagpakita sa himaya sa Dios, kondili siya mismo ang Dios ug nagdan-ag sa maong himaya.

Hinaut nga imong maila sa Amay, ang iyang Anak nga nakig-ambit sa Balaang Espirito ug tinuud nga masinati ang kinabuhi nga gihulma sa hingpit nga gugma sa tibuuk nga kahingpitan, nga iyang gitagana alang kanimo gikan sa pagsugod sa kalibutan!

ni Brad Campbell