Wala’y nakapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios

450 wala’y nagpahimulag kanato gikan sa gugma sa diyosSa makausa pa “Si Pablo nangatarungan sa Roma nga utang nato kang Kristo nga ang Dios nag-isip kanato nga matarong. Bisan tuod kita usahay makasala, kana nga mga sala giisip batok sa daang pagkatawo nga gilansang sa krus uban ni Kristo; ang atong mga sala wala mag-isip batok kon kinsa kita diha kang Kristo. Kita adunay katungdanan sa pagpakigbatok sa sala - dili aron maluwas, kondili tungod kay kita mga anak na sa Dios. Sa kataposang bahin sa kapitulo 8, giliso ni Pablo ang iyang pagtagad sa atong mahimayaong kaugmaon.

Ang tanan nga mga binuhat naghulat alang kanato

Ang Kristohanong kinabuhi dili sayon. Ang pagpakig-away sa sala dili sayon. Ang padayon nga paggukod dili sayon. Ang pagsagubang sa adlaw-adlaw nga kinabuhi sa usa ka nahulog nga kalibutan, uban sa dunot nga mga tawo, nagpalisud sa kinabuhi alang kanato. Apan si Pablo nag-ingon, “Ang mga pag-antus niining adlawa dili takus itandi sa himaya nga igapadayag dinhi kanato” (bersikulo 18). Subong sang para kay Jesus, amo man ang kalipay para sa aton—isa ka matahom nga palaabuton nga ang aton mga pagtilaw karon daw indi importante.

Apan dili lang kita ang makabenepisyo niini. Si Pablo nag-ingon nga adunay usa ka kosmiko nga kasangkaran sa plano sa Dios nga gihimo dinhi kanato: "Kay ang mabalak-on nga paghulat sa mga binuhat naghulat sa mga anak sa Dios nga igapadayag" (bersikulo 19). Dili lamang ang paglalang nagtinguha nga makita kita diha sa himaya, kondili ang kabuhatan mismo mapanalanginan ug kausaban samtang ang plano sa Dios matuman, sama sa giingon ni Pablo sa sunod nga mga bersikulo: “Ang paglalang nailalom sa pagkadunot...apan sa paglaom; kay ang kabuhatan usab pagaluwason gikan sa pagkaulipon sa pagkamadunoton ngadto sa mahimayaong kagawasan sa mga anak sa Dios” (bersikulo 20-21).

Ang paglalang karon nadaot na, apan dili ingon niini ang angay. Sa pagkabanhaw, sa dihang hatagan kita sa himaya nga angay alang sa mga anak sa Diyos, ang uniberso maluwas usab gikan sa pagkaulipon niini. Ang tibuok uniberso natubos na pinaagi sa buhat ni Jesukristo (Colosas 1,19-20th).

Paghulat nga mapailubon

Bisag nabayran na ang presyo, wala pa nato makita ang tanan kay ang Diyos na ang motapos niini. “Ang tanan nga tinuga karon nagaugayong sa idalom sang ila kahimtangan, nga daw sa kasakit.” (Roma 8,22 Bag-ong Geneva nga hubad). Ang kabuhatan nag-antos nga morag nagsakit kay kini nagporma sa sabakan diin kita natawo. Dili lamang kana, "kondi kita sa atong kaugalingon, nga adunay mga unang bunga sa Espiritu, nagaagulo gihapon sa sulod, nga naghulat sa pagsagop ingon nga mga anak ug sa pagtubos sa atong mga lawas" (bersikulo 23 New Geneva Translation). Bisan pa nga ang Balaang Espiritu gihatag kanato ingon nga saad sa kaluwasan, kita usab nanlimbasug tungod kay ang atong kaluwasan dili pa hingpit. Nakigbisog kita sa sala, nanlimbasug kita sa pisikal nga mga limitasyon, kasakit ug pag-antos - bisan sa atong pagmaya sa gibuhat ni Kristo alang kanato.

Ang kaluwasan nagpasabot nga ang atong mga lawas dili na ubos sa pagkadunot (1. Mga Taga-Corinto 15,53), gihimong bag-o ug giusab ngadto sa himaya. Ang pisikal nga kalibutan dili basura nga ilabay - ang Dios naghimo niini nga maayo ug Iya kining bag-ohon pag-usab. Wala kita mahibalo kon sa unsang paagi mabanhaw ang mga lawas, ni mahibalo kita sa pisika sa nabag-o nga uniberso, apan makasalig kita sa Magbubuhat sa pagkompleto sa Iyang buhat.

Wala pa kita makakitag hingpit nga linalang, ni sa uniberso o sa yuta, ni sa atong mga lawas, apan kita masaligon nga ang tanan mausab. Sama sa giingon ni Pablo, “Kay bisan tuod kita nangaluwas, anaa gihapon sa paglaum. Apan ang paglaum nga makita dili paglaum; kay unsaon man sa usa nga magalaum sa iyang makita? Pero kon nagalaum kita sa wala naton makita, nagahulat kita sing mapailubon.” (Roma 8,24-25th).

Kita naghulat uban sa pailub ug kakugi alang sa pagkabanhaw sa atong mga lawas sa diha nga ang atong pagsagop makompleto. Nagpuyo kita sa kahimtang nga naa na apan wala pa: natubos na apan wala pa hingpit nga natubos. Kita gawasnon na gikan sa silot, apan dili sa hingpit gikan sa sala. Anaa na kita sa gingharian, apan wala pa kini sa kahingpitan niini. Nagpuyo kita sa mga aspeto sa umaabot nga edad samtang nag-atubang pa kita sa mga aspeto niini nga edad. “Sa samang paagi ang Espiritu motabang sa atong kahuyang. Kay wala kita mahibalo kon unsa ang iampo, ingon nga kini kinahanglan; apan ang Espiritu sa iyang kaugalingon nangamuyo alang kanato uban ang dili maasoy nga pag-agulo” (bersikulo 26). Nasayod ang Diyos sa atong mga limitasyon ug mga kapakyasan. Siya nahibalo nga ang atong unod huyang. Bisan kung ang atong espiritu andam, ang Espiritu sa Dios nangamuyo alang kanato, bisan sa mga panginahanglan nga dili masulti sa mga pulong. Wala ginakuha sang espiritu sang Dios ang aton kaluyahon, kundi ginabuligan kita sa aton kaluyahon. Iyang gitay-anan ang gintang tali sa daan ug bag-o, tali sa atong nakita ug sa iyang gipatin-aw kanato. Pananglitan, kita nakasala bisan kon kita gusto nga mobuhat og maayo (7,14-25). Nakita nato ang sala sa atong kinabuhi, apan ang Dios nagpahayag kanato nga matarong tungod kay nakita sa Dios ang kataposang resulta bisag bag-o pa lang nagsugod ang proseso.

Bisan pa sa kalainan tali sa unsay atong makita ug unsay atong gusto, kita makasalig sa Balaang Espiritu sa pagbuhat sa unsay dili nato mahimo. Siya makakita kanato. “Apan siya nga nagasusi sa kasingkasing nahibalo kon asa paingon ang hunahuna sa espiritu; kay siya naghawas sa mga santos ingon nga makapahimuot sa Diyos” (8,27). Ang Balaang Espiritu anaa sa atong kiliran ug nagtabang kanato aron kita makasalig!

Gitawag sumala sa iyang katuyoan Bisan pa sa atong mga pagsulay, mga kahuyang, ug mga sala, "nahibal-an nato nga ang tanang mga butang maghiusa sa pagbuhat alang sa kaayohan niadtong nahigugma sa Dios, kanila nga gitawag sumala sa iyang katuyoan" (bersikulo 28). Ang Dios dili maoy hinungdan sa tanang butang, apan gitugotan sila ug nagbuhat uban kanila sumala sa Iyang katuyoan. Siya adunay usa ka plano alang kanato, ug kita makasiguro nga iyang tapuson ang iyang buhat dinhi kanato (Filipos 1,6).

Ang Dios nagplano nang daan nga kita mahisama sa Iyang Anak, si Jesukristo. Busa gitawag kita niya pinaagi sa ebanghelyo, gipakamatarong kita pinaagi sa iyang Anak, ug gihiusa kita uban kaniya sa iyang himaya: "Kay sila nga iyang gipili gitakda usab niya nga daan nga mahisama sa iyang Anak, aron siya mahimong panganay sa daghang mga igsoon. . Apan ang mga gipili niya nga daan, gitawag usab niya; apan ang iyang gitawag, iya usab nga gipakamatarung; apan ang iyang gipakamatarong, gihimaya usab niya” (Roma 8,29-30th).

Ang kahulogan sa pagpili ug predestinasyon init nga gidebatehan, apan kini nga mga bersikulo wala maghusay sa debate, kay si Pablo wala magpunting niini nga mga termino dinhi (o bisan asa). Pananglitan, si Pablo wala magkomento kon ang Diyos nagtugot sa mga tawo sa pagsalikway sa himaya nga Iyang giplano alang kanila. Dinhi si Pablo, samtang nagkaduol na siya sa kinapungkayan sa iyang pagsangyaw sa ebanghelyo, gusto nga pasaligon ang mga magbabasa nga dili sila kinahanglan nga mahadlok alang sa ilang kaluwasan. Kung dawaton nila kini, ihatag kini kanila. Ug alang sa retorika nga pagpatin-aw, si Pablo naghisgot pa gani sa Dios nga naghimaya na kanila pinaagi sa paggamit sa past tense. Ingon ka maayo nga nahimo. Bisan og nanlimbasug kita niining kinabuhia, makadahom kita og himaya sa sunod nga kinabuhi.

Labi pa sa mga mananaog

“Unsa may atong isulti bahin niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsay makabatok kanato? Kinsa ang wala magpagawas sa iyang kaugalingong anak, apan mitugyan kaniya alang kanatong tanan - unsaon man niya nga dili ihatag kanato ang tanan uban kaniya? (bersikulo 31–32). Sanglit ang Dios naghatag sa iyang Anak alang kanato samtang kita mga makasasala pa, kita makasalig nga iyang ihatag kanato ang bisan unsa nga atong gikinahanglan aron kini mahitabo. Makaseguro kita nga dili siya masuko kanato ug kuhaon ang iyang gasa. “Kinsa ang mobasol sa mga pinili sa Dios? Ang Dios ania aron sa paghatag og kaangayan” (bersikulo 33). Walay makabasol kanato sa Adlaw sa Paghukom tungod kay ang Dios nagpahayag kanato nga walay sala. Walay makakondenar kanato, kay si Kristo nga atong Manunubos nagpataliwala alang kanato: “Kinsa ang mohukom sa silot? Si Kristo Jesus ania dinhi, nga namatay, oo, nga nabanhaw usab, nga anaa sa tuo sa Dios, ug nangamuyo alang kanato” (bersikulo 34). Dili lamang kita adunay usa ka sakripisyo alang sa atong mga sala, apan kita usab adunay usa ka buhi nga Manluluwas nga kanunay nga nag-uban kanato sa atong dalan padulong sa himaya.

Ang kahanas ni Pablo sa retorika makita diha sa makapatandog nga kinatumyan sa kapitulo: “Kinsa ang makapahimulag kanato gikan sa gugma ni Kristo? Ang kasakitan, o ang kasakitan, o ang paglutos, o ang gutom, o ang pagkahubo, o ang katalagman, o ang espada? Ingon sa nahisulat (Salmo 44,23): »Tungod kanimo gipamatay kami sa tibuok adlaw; kita giisip nga mga karnero nga ihawonon” (bersikulo 35-36). Ang mga kahimtang ba makapabulag kanato gikan sa Diyos? Kon kita gipatay tungod sa pagtuo, napildi ba kita sa gubat? Walay paagi, nag-ingon si Pablo: “Sa tanan niining mga butanga kita labaw pa kay sa mga mananaug pinaagi kaniya nga nahigugma kanato pag-ayo” (bersikulo 37 Elberfelder). Bisan sa kasakit ug pag-antos dili kita mga kapildihan - mas maayo pa kita kaysa mga mananaog tungod kay miapil kita sa kadaugan ni Jesu-Kristo. Ang atong ganti sa kadaugan—atong kabilin—mao ang walay kataposang himaya sa Diyos! Kini nga presyo mas dako pa kay sa gasto.

“Kay nakasiguro ako nga bisan ang kamatayon o kinabuhi, bisan ang mga manolonda, bisan ang mga gahum, bisan ang mga pagbulot-an, bisan ang karon o ang umalabut, bisan ang hataas ni ang ubos, bisan ang uban nga mga binuhat nga makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios nga anaa kang Kristo Jesus nga atong Ginoo” (bersikulo 38–39). Walay makapugong sa Dios sa iyang plano para kanato. Wala gayoy makabulag kanato gikan sa iyang gugma! Makasalig kita sa kaluwasan nga Iyang gihatag kanato.

ni Michael Morrison